Eίναι κάποιες στιγμές που νιώθεις ότι η ψυχή σου δεν μπορεί να γαληνέψει...να ηρεμήσει...να βρει ένα φάρο που θα της δείξει τι να αποφύγει και από τι να προφυλαχτεί...

Ταξίδια...


Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει.

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει.

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.

Καλημέρα

Πρώτο μου κείμενο...
Άγχος, αγωνία, αβεβαιότητα , περιέργεια για το τι είναι αυτό που με έκανε να θελήσω να φτιάξω ένα blog...To μελλον θα δείξει...